Այդ դեպքում ,մտածեցի ես, ավելի լավ է ես սկսեմ մեր փողոցից, չէ, ավելի ճիշտ` իմ տնից, իմ ընտանիքից…

«Վախենամ` պիտի լքեմ ձեզ, սըր»,- ասաց գերեզմանափորը` շարժվելու փորձ անելով:

Ես հավատում եմ վերևից ամեն ինչին հետևող ամենատես աչքին: Ցավոք` դա Կառավարության աչքն է...

Տեսնում ես, դու ինձ ուզում ես հայտնել մի նորություն, որը զուրկ է ճշմարտությունից և բարությունից:

Պետք է վախենալ ոչ թե մահից, այլ փուչ կյանքից:

Եսասիրության քարքարոտ շերտը չի թողնում, որ Աստծո խոսքը հասնի։

Հակասեմիտական դրսևորումների լիակատար համը «ճաշակած» իննսունիննամյա հրեան ձեռքերը վեր պարզած դիմում է Աստծուն.

Հավին մորթեցին ու արգանակ պատրաստեցին տիկնոջ համար:

Թե հրեաները Դանուբի ափ հասան կոշիկներով, մեզ Դեր Զոր, Ռաուլ-Այնի, Ռաքքայի  հասցրեցին պայտերով:

-Դե, դու ո՞նց ես ապրում, սիրելիս,- հարցրեց հաստլիկը, հիացմունքով նայելով ընկերոջը։ -Ծառայո՞ւմ ես որևէ տեղ։ Աստիճան ունե՞ս։

Չթողեց էլ ներս հրավիրեն. կրծքով մի կողմ հրեց Մեսրոպին ու բարձր հասակով մեկ հատակը թխկթխկացնելով գնաց մտավ իր տեղը:

- Գոյություն ունի՞ արդյոք կյանք` մահվանից առաջ, ահա թե որն է իրականում խնդիրը: Այս մասին է պետք խորհել,- ասում է ռաբբին:

Նրանց ծանոթությունը շարունակվում է, և Անաստեյշան իմանում է մեծահարուստի թաքուն սեռական նախասիրությունների մասին:

Ծնունդն ու մահը նույն բնույթն ունեն, նրանց ակունքը նույնական է: Արդեն Հերակլիտը սովորեցնում էր, որ Հադեսն ու Դիոնիսոսը նույն աստվածությունն է։

Մխոն ապրում է Օհան-ամու հետ, թեև նրա մի ոտը ջաղացումն է, մյուս ոտը՝ գյուղում։ 

Գոյություն ունի չորս պատմություն: Մնացյալ ժամանակ մենք կշարունակենք ձևափոխելով պատմել դրանք:

Մի անգամ հետաքրքրքասերներից մեկը Նելսոն Ռոքֆելլերից փորձում է տեղեկանալ, թե որն է նրա հաջողության գաղտնիքը: