Մտավորականը աղցանը համեմում է լիմոնի յուղով:

Մտավորականը կարծում է, թե Վերդիին շատ ուշ է հաջողվել տիրապետել իր փեշակին, քանի որ ծեր հասակում է ստեղծել իր մեծագույն գլուխգործոցը` «Ֆալստաֆը»:

Մտավորականը գերադասում է մաքուր երաժշտություն, հատկապես Բախինը (որի անունն արտասանում է քմային ուժեղ շեշտադրությամբ):

Մտավորականը դուրս է գալիս կոմունիստական կուսակցության շարքերից, սակայն չի համարում, որ ճիշտ են նրանք, ովքեր երբեք չեն անդամակցել այս կուսակցությանը:

Մտավորականը կարող է նաև հայտնաբերել Վերդիին, սակայն այդ դեպքում նրա հասցրած վնասն ավելի մեծ կլինի:

Մտավորականը կարծում է, թե ժամանակակից պոեզիան հումանիստական չէ, սակայն թուլություն ունի վերացական նկարչության հանդեպ:

Մտավորականը վերջնականապես եզրակացնում է, որ ժամանակակից պոեզիան հագեցած է հումանիզմով. ահա թե ինչու է աղետն անկասելի:

Մտավորականը «Պայացների» նախերգանքը շփոթում է «Ձոն Ցնծության» հետ, բայց բողոքում է, թե իտալերեն լեզուն նվազ երաժշտական է:

Մտավորականը որոշում է դուրս գալ փղոսկրե աշտարակից:

Բարեբախտաբար, ոչ ոք դա չի նկատում:

Մտավորականը համոզված է, որ արվեստն իր համար է ստեղծված: Ավելի վատ կլինի, եթե նա կարծի, թե այն ժողովրդի համար է:

Մտավորականը երազում է դոլարով աշխատավարձ ստանալու մասին և հայտարարում, թե «Եվրոպան պետք է միավորվի, այլապես` կկործանվի»:

Մտավորականն աշխատավարձը դոլարով չի ստանում և ասում է, թե՝ «Արևմուտքի մայրամուտը մոտ է»:

Մտավորականը սիրում է բալետ, դոդեկաֆոնիկ երաժշտություն և B1 խմբի վիտամիններով հարուստ Ապերիտիվներ:

«Բայց` կոկտեյլը շատ չոր, խնդրում եմ»:

Մտավորականը փայտե կոճակներով շապիկ է հագնում և ասում, թե Փարիզն անկում է ապրում:

Գուցեև այդպես է, սակայն իսկական անկումն այն կլիներ, եթե Փարիզը նրա մասին մտածեր:

Դժբախտաբար, երբեմն այդպես պատահում է:

«Սեն Ժերմեն դե Պրեն, սակայն, որոշակի ոճ դեռ պահպանում է…»:

Մտավորականն ասում է, թե եկել է ինտելեկտուալիզմից հրաժարվելու պահը:

Մտավորականն ասում է, թե Շվեյցարիան ձանձրալի երկիր է:

Մտավորականն ասում է, թե Անգլիայում, վերջիվերջո, կերակուրն այնքան էլ վատը չէ: Ոչ մի կաթով սուրճ` սովը կոտրում է չինական թեյով և մրգօղիով:

Մտավորականը փնտրում է իր «երկրորդ փեշակը»: Իսկ առաջի՞նը:

Մտավորականը պաշտպանում է ազատությունը` մեկնելով Պրահա և Վարշավա, իսկ հարցաքննությանժամանակ ասում է, թե` «իրեն ստիպել են դա անել»:

Մտավորականը գրական մրցանակ չի ստանում և ասում է, թե բոլոր մրցանակները մաֆիայի ձեռքում են:

Մտավորականը գրական մրցանակ է ստանում և ընդունում է, որ մաֆիա կոչվածի մեջ էլ ինչ-որ մի լավ բան կա: («Նոր Քաղցր Ոճի»* պոետներն էլ բանդայի անդամներ էին):

Մտավորականը բանաստեղծություններ է գրում, որոնք ոչ ոք չի կարդում, և եզրակացնում է, թե մեր ժամանակները պոեզիայի համար չեն:

Մտավորականն իր հեղինակած գրքերը չի վաճառում ու պահանջում է պետության միջամտությունը:

Մտավորականն ուզում է, որ պոեզիան լինի ժողովրդի համար, երաժշտությունը` «սերիալ»**, և նկարչությունը` վերացական, այսինքն` կոնկրետ:

Մտավորականն ասում է, թե այն քննադատները, ովքեր իրենով չեն զբաղվում, սնանկ են:

Մտավորականը հակվում է նեոռեալիզմին, որովհետև բուրժուազիան այլևս սպառված է: «Հետո, սակայն, անհրաժեշտ է նորովի արարել մարդուն»:

Մտավորականը թարգմանվել կամ թարգմանվելու է այլ լեզուներով: Իր հրատարակիչը «հաջողացրել է» նրա մի գրքի տպագրությունը:

Մտավորականը չի հանդուրժում արվեստի գործերին պետության միջամտությունը, սակայն բողոքում է, թե թատրոնն ու կինոն քիչ հատկացումներ են ստանում:

Մտավորականը կարծում է, թե անհրաժեշտ է բարեփոխել Ակադեմիան, որպեսզի ինքը նրա անդամը դառնա և, հատկապես, որպեսզի անդամ չդառնան Ա-ն, Բ-ն, Գ-ն…

Մտավորականը դեմ է արվեստների պլանավորմանը, սակայն այն կարծիքին է, որ Ա-ին, Բ-ին և Գ-ին պետք է արգելել գրելը:

Մտավորականն ատում է երրորդ ուժը, որովհետև մերը զանգվածների ժամանակն է:

Մտավորականն ատում է զանգվածներին ու կարծում, թե «Պարտեզ փակեալ» լավ բան է:

Մտավորականն ասում է, թե Շեքսպիրը եթե կենդանի լիներ` կինո կնկարահաներ: Իսկ առայժմ ինքն է ուզում դա անել:

Մտավորականը ժամադրության է գալիս լրագրերի մի խուրձ ձեռքին, ներողություն է խնդրում ուշանալու համար և հրաժեշտ տալիս` ասելով, թե պետք է մի տեղ գնա:

Ու՞ր է գնալու: Պետք է «Գուշակության մրցույթ» հայտարարվի դա իմանալու համար:

Թարգմանությունը իտալերենից Գագիկ Բաղդասարյանի

* XIII դարի բանաստեղծական շարժում Իտալիայում, որին մասնակցում էր նաեւ Դանտե Ալիգիերին:
** դոդեկաֆոնիկ

Արտատպված է «Նարցիս» հանդես, թիվ 6, 2007թ:

Աղբյուրը՝ granish.org